نسان نودینیان : برگزاری مراسم و جشن و مارش روز جهانی كارگر در كردستان ایران قدمتی بیش از سی ساله دارد. این مراسمها با شروع انقلاب ١٣٥٧ در كردستان برگزار شده اند و در هر دوره ای به نسبت اوضاع سیاسی وضعیت و موقعیت طبقه كارگر ویژگی های خودش را داشته است!. یك دستاورد مهم قیام و انقلاب ٥٧ را باید در ابراز وجود سیاسی ـ اجتماعی طبقه كارگر تعریف كرد. در قیام ٥٧ طبقه كارگر در صنعت نفت وقتی اعلام كرد كه شیرهای نفت را می بندد و تولید نفت را به كنترل درآورد عملا كمر نظام پهلوی ها را شكست و كل نظام و سیستم را بلرزه درآورد و عملا به سنگر مهم و طبقاتی پیروزی قیام تبدیل شد و با وارد شدن طبقه كارگر صنعتی در صنعت نفت و حمایت بخشهای دیگر از اعتصابات كارگران صنعت نفت پیروزی قیام تضمین شد. با ارجاع به این تاریخ فشرده است كه ما میتوانیم ابراز وجود طبقاتی كارگران در مارش و جشن های روز جهانی كارگر را باز تعریف كنیم.
از این تاریخ ببعد است كه طبقه كارگر در مراسم های روز جهانی كارگر فعالانه شركت میكند. و بالطبع در شهرهای كردستان مراسم های اول ماه مه كه تا این تاریخ برگزار نمیشد به صحنه سیاسی ـ اجتماعی جامعه رانده شد. اولین مراسمها در سنندج، سقز، مهاباد، مریوان، بوكان و تعداد دیگر از شهرهای كردستان برگزار شد. خواست و مطالبه این دوره از كارگران پرداخت حقوق و مزایای پرداخت نشده و بیمه بیكاری بود. در اثر قیام و اوضاع متشنج آندوره حقوق و مزایای كارگران چند ماه پرداخت نشده بود و در عین حال تعدادی از مراكز كار و تولیدی نیز تعطیل شده بودند. به همین دلیل دوخواست اساسی»پرداخت حقوق و مزایای پرداخت نشده و بیمه بیكاری» در راس مطالبات كارگران قرار داشت. در كردستان ایران احزاب سیاسی در شكل علنی حضور داشتند. جنبش كارگری هم تحت تاثیر افكار و آرا احزاب سیاسی بودند. بخش رادیكال این جنبش با گرایش سوسیالیستی در آنزمان كومه له تداعی میشد. هر چند كومه له كار در شهرها و فوكوس بر روی سازماندهی در شهرها و مضافا بر روی كارگران را در اولویت خود قرار نداده بود اما با این وجود، كارگران رادیكال و سوسیالیست با گرایش چپ و رادیكال خود را هماهنگ و تداعی میكردند.
با تشكیل حزب كمونیست ایران و بحث های كمونیسم كارگری توجه به شهرها و سازماندهی فعالیت كمونیستی در شهرها با فوكوس و تمركز بسیار بالایی سازماندهی شد. دستاورد تغییر تناسب سیاسی احزاب اپوزیسیون با تشكیل حزب كمونیست ایران عملا بر فضای سیاسی شهرها و بویژه شهرهای بزرگ و مركزی تر، سنندج، مهاباد و سقز قابل لمس بود. با تشكیل حزب كمونیست ایران و امكان و فرجه بیشتر برای گرایش كمونیسم كارگری در شهرها از كانال رادیو صدای حزب و ارتباط با فعالین كارگری ما شاهد برگزاری مراسمهای بسیار باشكوه و پرقدرتی در شهر سنندج و سقز و مهاباد و دیگر شهرها هستیم.
دستاورد این اوضاع از سالهای ١٣٦٤ ببعد در مراسم های علنی، باشكوه و با شركت صدها و هزاران نفر از كارگران، خانواده هایشان و مردم شهر است. من اینجا به تك تك این مراسمها نمیپردازم همینجا خوانندگان گرامی و عزیز نشریه ایسكرا را دعوت میكنم كه به ١٤بخش از كتاب » جنبش اول ماه مه در کردستان ١٣٥٨ـ ١٣٧٨» كه در نشریه ایسكرا منتشر شده است، مراجعه كنند. این كتاب رمان واقعی زندگی كارگران، سازماندهی، تلاش برای تشكل پذیری، خاطرها و لحظات تلخ و بسیار شیرین برگزاری مراسمهای اول ماه مه را در آن سالها كه طبقه كارگر در شهرهای كردستان طلیعه دار افق و امید به اعتراض و مبارزه و دنیای بهتر بودند را منعكس میكند. حاصل تلاشهای مراسمهای اول ما مه تلاش برای متحد و متشكل كردن كارگران بود. اتحادیه صنعتگر و صندوقهای كمك مالی و قطعنامه های رادیكال كه مطالبات و خواست و كیفرخواست كارگران را منعكس و به جامعه اعلام میكرد، از دستاوردهای این مراسمها و تحرك آگاهانه و سازمانیافته كارگران است و امروز وقتی به موقعیت كارگران در كردستان ایران نگاه میكنیم به نظر من گامهای بسیار مثبت و آگاهانه تری در راستای ابراز وجود كارگران برداشته شده است. اولین مساله هماهنگی، و نزدیكی كارگران كردستان با بخشهای صنعتی و مركزی از صنایع مركزی كارگران در شهرهای تهران، اصفهان، خوزستان و دیگر مراكز صنعتی است.
كارگران در كردستان و بخشی پیشرو از رهبران با جنبش كارگری در سطح سراسری در تماس و در همكاری های نزدیكی است. طومار سی هزار امضا و مشاركت بخشهایی از رهبران كارگری از شهرهای كردستان نیز به استحكام و ارتباط كارگران كمك كرده است و دستاورد مهم دیگر را من میتوانم در تعین بخشی كارگران و تعداد بسیار زیادی از رهبران كارگری در شهرها را اشاره كنم.
امروز بخشهای زیادی از كارگران بعنوان شخصیت های مهم و قابل اتكا كه در دوره های مهم تاریخی منافع كل جامعه و طبقه كارگر، معلمان، پرستاران و حقوق كودكان و جنبش برابری زنان را نمایندگی كرده اند، در ابراز وجود اجتماعی و دفاع از منافع آنها فعالانه كار كرده، مبارزه كرده اند و حضور دارند. این دستاورد بسیار مهمی است و این به معنی این است كه كارگران در شهرهای كردستان میتوانند بر تحولات جاری و در دفاع از منافع كارگران و كل مزدبگیران جامعه ظاهر شوند و سرنوشت طبقه كارگر و مزدبگیران جامعه را راحت به دست بورژواها و نظام های استبدادی نسپارند.
گرهی ترین خواست و مطالبه ای كه بتواند در شرایط و اوضاع اقتصادی كنونی كارگران را متحد و آنها را برای اعتراضات سراسری و بویژه در اول ماه مه فعال كند، افزایش دستمزدها است. مصوبه ضد انسانی شورای عالی كار و دولت كه كمتر از یک میلیون تومان اعلام شده است، كارگران و كل مزدبگیران جامعه را به قعر فقر و فلاكت برده است. مزد و حقوق ماهانه کمتر از سه و نیم میلیون تومان یعنی خط فقر. در حالیکه دستمزد فعلی هنوز پنچ برابر از همین خط فقر هم پایین تر است. و در عین حال كارگران در اول ماه مه سالهای قبل مبارزه و اعتراضات خود را در اشكال مختلف، در شكل طومار سی هزار امضا كه از ٨ استان و مراكز كارگری تهیه شده و در شكل تحصن و تجمعات در مقابل مجلس شورای اسلامی شروع كرده اند. هم اكنون مبارزاتی كوبنده و تعطیل ناپذیر بر سر افزایش دستمزدها در جریان است. اعتصابات مداوم، سراسری و هماهنگ پرستاران، معلمین و کارگران از اسفند ماه نود و سه فضای سیاسی و اعتراضی مناسب را فراهم کرده است.
آزمون مهم اول ماه مه سال ٩٤ آزادی فعالین کارگری است. بهنام ابراهيمزاده، جعفر عظيم زاده، جميل محمدى، محمد جراحى، شاهرخ زمانى ، رسول بداقى، عبدالرضا قنبرى، كورش بخشنده تنها چند نفر از كارگران و معلمان زندانى ميباشند كه تعدادی از آنها چندين سال است در زندانهاي رژيم به جرم آزاديخواهى و مطالبه حقوق هم طبقه ای هایشان تحت شكنجه قرار گرفته اند. در یازده اردیبهشت روز جهانی کارگر آزادی فعالین کارگری و خواست افزایش دستمزد در راس مطالبه و کیفرخواست کارگران قرار میگیرد. آزادی کارگران زندانی کمپین هدفمندی است که از امروز در تمام شهر و روستاها، در مراکز کار، در دانشگاه ها و مدارس و با پخش تراکت «آزادی فوری بهنام ابراهيمزاده، جعفر عظيم زاده، جميل محمدى، محمد جراحى، شاهرخ زمانى ، رسول بداقى، عبدالرضا قنبرى، كورش بخشنده و دیگر فعالین کارگری» فعالانه برای بسیج افکار عمومی انجام میشود.
اول ماه مه امسال باید بتواند جوابی قاطع و البته با متحد كردن كارگران و برای آماده شدن به اعتصابات سراسری و تجمعات سراسری را آماده كند. نكته گرهی جمع كردن و متشكل كردن كارگران، پرستاران و معلمین حول افزایش دستمزدها، آزادی کارگران زندانی، حقوق مناسب و رفاه و تامین معیشت است. یازده اردیبهشت ٩٤ میرود كه نقطه عطف مهم و تعیین كننده ای در مبارزات پرستاران، معلمین وكارگران در سطح سراسری ایجاد كند. و موقعیت كارگران را برای رو در رویی های تعیین كننده و بویژه بر سر افزایش دستمزدها را بالاتر ببرد. میزان تشكل پذیری و اتكا به تصمیمات جمعی كارگران در شكل مجمع عموی را تقویت كند.
٢٥ فروردین ١٣٩٤
١٤ آوریل ٢٠١٥
ایسکرا 775
